Αθήνα 11/03/23
Συνεχίζουμε! Τιμάμε τα
θύματα που χάθηκαν άδικα στα Τέμπη με την ακόμα πιο αποφασιστική συμμετοχή στον
αγώνα για να μη συγκαλυφθούν οι ευθύνες που οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο αυτό
έγκλημα.
Γινόμαστε ακόμα περισσότεροι, έτσι
μόνο θα αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη. Δυναμώνουμε τη διεκδίκηση για μέτρα
προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς,
για ποιοτική- ασφαλή και φτηνή μαζική συγκοινωνία.
Χαιρετίζουμε τις δεκάδες χιλιάδες νεολαίας και λαού που
διαδήλωσαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις την Τετάρτη 8 Μάρτη από άκρη σε άκρη
σε όλη την Ελλάδα! Τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που απλώθηκε σε όλο το κέντρο της
Αθήνας, τους δεκάδες απεργούς από τους χώρους του αεροδρομίου! Γίναμε πιο
πολλοί, ακούστηκε πιο δυνατά η φωνή των νεκρών που ζητούν δικαίωση για την
πολιτική εκείνη που βάζει το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Οι εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων διαχρονικά που
υπηρετούν την πολιτική της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, οι ευθύνες των
εταιρειών στο σιδηρόδρομο δε θα ξεχαστούν.
Όπως δεν ξεχνάμε τις ευθύνες των κυβερνήσεων και των εργοδοτών
συνολικότερα για το γεγονός ότι τρέμει το «φυλλοκάρδι» μας σε βροχή, χιόνι,
φωτιά, στις μετακινήσεις μας με τα «σαπάκια» όλων των ειδών που κυκλοφορούν.
Όπως και για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, αφού μια σειρά
«ατυχήματα» επιβεβαιώνουν πως ούτε στους χώρους που δουλεύουμε τηρούνται τα
μέτρα προστασίας της ασφάλειας μας καθώς αυτό αποτελεί κόστος για την
εργοδοσία.
Από το «ατύχημα» του συναδέλφου μας Κωνσταντίνου, μέχρι
«ατυχήματα» στις κουζίνες, τις λάντζες, στα καταστήματα δεν είναι απλά η κακιά
η ώρα και το λάθος της στιγμής.
Η πολυαπασχόληση και η εντατικοποίηση που προκύπτει από την
έλλειψη προσωπικού με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο ατυχήματος αλλά και
οι επαγγελματικές ασθένειες που προκύπτουν από την ένταση της δουλειάς
αποτελούν επιλογές της εργοδοσίας για να εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν
μεγαλύτερη κερδοφορία της. Όπως επίσης, η μη επαρκής ξεκούραση με δύο
συνεχόμενα ρεπό και η χορήγηση των κανονικών αδειών κατά πως βολεύει την
εργοδοσία, ο ελαττωματικός εξοπλισμός, η έλλειψη χώρων εργασίας αλλά και
αποθηκευτικών χώρων που σαν αποτέλεσμα
έχει το στοίβαγμα των προϊόντων ενώ μέχρι και οι σούβλες από το γύρο είναι
εκτεθειμένες, η έλλειψη ατομικών μέσων προστασίας (γάντια και γαλότσες στις
λάντζες, μεταλλικά γάντια αντικοπτικά για τις κουζίνες και ειδικά για τα
μηχανήματα κοπής αλλαντικών, τυριών και λαχανικών). Όλα είναι επιλογές που η
αντιμετώπιση τους αποτελεί κόστος που πρέπει να μειωθεί, σε βάρος της ασφάλειας
μας.
Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους κατ’ εντολή
των επιχειρηματικών ομίλων για να νομιμοποιείται η ζούγκλα που αντιμετωπίζουμε
στους χώρους δουλειάς και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (που πλέον είναι ανεξάρτητη
αρχή) όχι μόνο δεν επαρκούν για να
ελέγξουν τις επιχειρήσεις αλλά ο όποιος έλεγχος βασίζεται στους άθλιους νόμους
που έχουν διασφαλιστεί από τις κυβερνήσεις.
Την ίδια στιγμή, το χρήμα ρέει με τη σέσουλα προς τους
επιχειρηματικούς ομίλους για τις επενδύσεις τους, με ελαστικές σχέσεις
εργασίας, άθλιες συνθήκες εργασίας και μισθούς πείνας, με ελλιπή μέτρα
προστασίας. Το εμβληματικό αεροδρόμιο την προηγούμενη σεζόν ρεκόρ μετράει 2
νεκρούς εργαζόμενους και δεκάδες σακατεμένους ως αποτέλεσμα αυτής της
πολιτικής.
Την ίδια στιγμη που η δικαιοσυνη κινείται με υπερηχητική
ταχύτητα για να βγάλει τις απεργίες των εργαζομένων παράνομες, για να πετάξει
εργάτες από τα σπίτια τους για τα κοράκια- τραπεζίτες, για την εκδίκαση του σοβαρού ατυχήματος του
συναδέλφου μας (έπαθε ηλεκτροπληξία κατά τη διάρκεια της βάρδιας του το 2016),
χρειάστηκαν 5 ολόκληρα χρόνια για να γίνει το ποινικό αυτεπάγγελτο δικαστήριο
και να αποδοθούν οι ευθύνες στην εργοδοσία για τις εγκληματικές ελλείψεις ακόμα και στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις
ενώ δεκάδες ακόμη εργατικά ατυχήματα δεν έχουν καταγραφεί καν.
Η αποφασιστική στάση του σωματείου μας, των ίδιων των
εργαζομένων είναι αυτή που σε κάθε περίπτωση συνέβαλε να έχουμε αποτελέσματα
θετικά, ακόμα και όσα προβλέπονται που δεν τηρούνται μετά από αλλεπάλληλες
παρεμβάσεις και καταγγελίες έχουμε αποσπάσει κατακτήσεις.
Αντίστοιχα, για την κατάσταση στα ΜΜΜ, μήπως δεν ξέρουν τις
καταγγελίες του σωματείου μας για τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ από και προς το
αεροδρόμιο, που είναι ελάχιστα τη μέρα με αποτέλεσμα συνάδελφοι μας να
πηγαίνουν με τα πόδια μέχρι τη Βόρεια πύλη του αεροδρομίου, πάνω στον
αυτοκινητόδρομο; Και το γνωρίζουν όλοι τους, τόσο η εταιρεία του
Αεροδρομίου, όσο η ΟΣΥ και το ΚΤΕΛ
Αττικής. Δεν μας αφήνουν αδιάφορους οι διαρκείς βλάβες στα λεωφορεία, στο μετρό
και τον προαστιακό, τα λεωφορεία που παίρνουν φωτιά και μένουν στην μέση της
Αττικής οδού, τον εκτροχιασμό του προαστιακού πριν κάποια χρόνια που και πάλι
κατέληξε μέσα στον αυτοκινητόδρομο...
Δεν αφήνουμε τη
μετακίνηση μας στην τύχη και "όπου βγει"... ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ λέμε ΕΜΕΙΣ! ΠΟΤΕ
ΞΑΝΑ σακατεμένος εργαζόμενος, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ σιωπή για όσα βιώνουμε.
Έχουμε απαίτηση να ζούμε όπως μας
αξίζει! Απαιτούμε μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς μας, ασφαλή, φτηνή και
ποιοτική συγκοινωνία! Δυναμώνουμε την οργάνωση μας, το σωματείο μας!
Δίνουμε το μαζικό παρών
στο συλλαλητήριο της Κυριακής 12 Μάρτη στις 12.00!
Κλιμακώνουμε με νέα
απεργιακή κινητοποίηση που θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες!