Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη και καταχρηστική απόλυση της συναδέλφισσας
μας στην οποία προχώρησε η εργοδοσία της Σελέκτ Σέρβις την Παρασκευή 4 Νοέμβρη.
Η συναδέλφισσα που δούλευε πάνω από 5 χρόνια στην επιχείρηση, τα τελευταία τρία
χρόνια δούλευε σχεδόν μόνιμα στη νυχτερινή βάρδια, χωρίς η ίδια να το έχει
ζητήσει ενώ λίγο καιρό αφού διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε να δουλεύει σε βάρδιες,«προέκυψε»η
απόλυσή της. Επιπλέον, η συναδέλφισσα είχε διεκδικήσει την καταβολή
δεδουλευμένων νυχτερινής απασχόλησης που δεν της ειχαν καταβληθεί ενώ τακτικά
ζητούσε ενημέρωση για τα ταμειακά «ελλείματα» που, όπως έχουμε πολλές φορές
καταγγείλει, δεν υπάρχει ενημέρωση παρά μόνο παρακράτηση του μισθού, χωρίς να
μπορεί ο εργαζόμενος να το διασταυρώσει επί τόπου.
Αποτελεί πάγια τακτική της
εργοδοσίας ένας εργαζόμενος ή μία εργαζόμενη από το «καλύτερο παιδί» «τον
υπάλληλο του μήνα» όταν διεκδικήσει, όταν πει «όχι», τότε ξαφνικά γίνεται
«τεμπέλης» «που δε δουλεύει». Και όλα αυτά για να μπορεί να δικαιολογήσει τις
ενέργειές της, να στρέψει ενάντια τον έναν εργαζόμενο με τον άλλο.
Το μόνο που καταφέρνει η εργοδοσία είναι να μας προκαλεί με αυτή την
ενέργεια τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος μίας εξαντλητικής σεζόν, όπου
θησαύρισαν για μία ακόμη φορά οι τουριστικοί όμιλοι, οι επιχειρήσεις που
δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο και η Σελέκτ Σέρβις.
Μας προκαλεί η εργοδοσία, που
κατά τη διάρκεια της σεζόν «γκρίνιαζε» για τις κενές θέσεις εργασίας που δεν
μπορεί να καλύψει επειδή «δεν έρχονται εργαζόμενοι για δουλειά» και ταυτόχρονα
διαφημίζει ότι «εδώ δεν απολύουμε», «έχουμε εργαζόμενους που δουλεύουν χρόνια»
και την ίδια στιγμή απολύει μία έμπειρη εργαζόμενη με αρκετά χρόνια στην
επιχείρηση.
Μπορούμε να δεχτούμε τη λογική της επιχείρησης ότι αποτελεί «βραχνά» ο
εργαζόμενος που απαιτεί να πληρώνεται για αυτά που δουλεύει, που θέλει να ξέρει
τι πληρώνεται, που θέλει να προγραμματίσει τη ζωή του; Μπορούμε να δεχτούμε
τη λογική της επιχείρησης και συνολικά της εργοδοσίας που θέλει να έχουμε
δουλειά όποτε και όταν έχει δουλειά; Μήπως τα κέρδη της επιχείρησης τα
μοιραζόμαστε για να «σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι» ή μήπως η ακόμα μεγαλύτερη
κερδοφορία της επιχείρησης έχει χτιστεί πάνω στα τσακισμένα μας δικαιώματα, την
εντατικοποίηση και πολυαπασχόληση, τους μισθούς που εξανεμίζονται μέσα σε
λιγότερο από 10 μέρες..;
Πλέον έχουμε αποκτήσει πολύτιμη
πείρα! Χρειάζεται εδώ και τώρα να δυναμώσει η συλλογική μας οργάνωση, να
δυναμώσει η διεκδίκηση με κριτήριο τις δικές μας ανάγκες!
Απαιτούμε να γυρίσει η συναδέλφισσά μας στη δουλειά! Η εργοδοσία να
πάρει πίσω την απόλυση! Να υπογραφεί επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας
με αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού, «ξεπάγωμα» του
επιδόματος προϋπηρεσίας, κάλυψη των εξόδων μετακίνησης, καθορισμένα καθήκοντα
και ειδικότητες, κυλιόμενο πρόγραμμα εργασίας με 12ωρη ανάπαυση μεταξύ των
βαρδιών.