Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Αυτή τη χρονιά που πέρασε, άλλη μία σεζόν τελείωσε με την εντατικοποίηση να χτυπάει κόκκινο, χωρίς φυσικά να λείπει η γκρίνια λόγω της ακόρεστης δίψας για μεγαλύτερα κέρδη από πλευράς εργοδοσίας, με την καινούργια σεζόν να ετοιμάζεται και τα «προγνωστικά» να λένε ότι θα είναι ακόμα πιο δυνατή με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικά μας δικαιώματα. Ακόμα και τώρα, μέσαστις γιορτές το άγχος ήταν «να εξυπηρετηθούν όλοι» στις ατελείωτες ουρές από ταξιδιώτες που δημιουργούνταν στα καταστήματα που δουλεύουμε χωρίς βέβαια να παίρνουμε ανάσα λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό που υπάρχουν. Τώρα, η δικαιολογία για τις ελλείψεις στα πόστα ήταν οι άδειες που έπρεπε να δοθούν επειδή δεν είχαν δώσει όλο το χρόνο και θα έπρεπε να τις πληρώσουν, το καλοκαίρι η δικαιολογία ήταν ότι δε βρίσκουν προσωπικό και όσοι έρχονται φεύγουν.
Πάντα το δεδομένο είναι ένα : ότι θα βγάλουν από τη μύγα ξύγκι προκειμένου να κερδίσουν περισσότερο, ο κάθε εργαζόμενος θα βγάζει δουλειά για πέντε και όσο αντέξει. Όλοι οι εργαζόμενοι θα κάνουν λίγο από όλα για το καλό της επιχείρησης, για να είμαστε σαν εργαζόμενοι πάντα χρήσιμοι όταν δεν έχει πολύ δουλειά – ο μάγειρας να κάνει λίγη λάντζα, ο λαντζιέρης να έιναι βοηθός μάγειρα, ο ταμίας να φτιάχνει καφέδες, να μαζεύει και κανένα τραπέζι για να φαίνεται ότι «κάνει κάτι» όπως λένε οι προϊστάμενοι βάρδιας.
Να πως η εταιρεία αναπτύσσεται, παίρνει καταστήματα σε όλα τα αεροδρόμια της Ελλάδας, αγοράζει νέα franchise αλλά πουλάει κιόλας σε αεροδρόμια του εξωτερικού, από τον κόπο το δικό μας, από τους άθλιους μισθούς των 500- 600 ευρώ, από την εντατικοποίηση της εργασίας μας, τα κομμένα ρεπό και τις άδειες που δεν παίρνουμε!!!
Συνάδελφοι, μέχρι εδώ!!!
Στις 14 του Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε πανελλαδική πανεργατική απεργία που συμμετείχαν και κάποιοι από εμάς με βασικό αίτημα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Συμβασής με κατώτερο μισθό τα 751 ευρώ, επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων, ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές που θέλει να περάσει η κυβέρνηση που αλυσοδένουν τη λειτουργία των συνδικάτων, εμποδίζουν την προκύρηξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζομένων. Η συνέχεια δόθηκε τη βδομάδα 8-15 Γενάρη με αποκορύφωμα την απεργία στις 12/1 που αποφάσισαν πολλά σωματεία σε όλη την Ελλάδα.
Γνωρίσαμε πολύ έντονα την προσπάθεια για τρομοκράτηση των εργαζομένων από την εργοδοσία με τηλεφωνήματα σε όλο το προσωπικό για το «πως θα έρθεις την ημέρα της απεργίας», «θα σου πληρώσουμε ταξί για να έρθεις», στενή παρακολούθηση από τους κάποιους προϊστάμενους ποιος μιλάει με ποιον και τι λέει, ερωτήσεις του τύπου «γιατί απεργείς και ποια είναι τα αιτήματα» ή «πότε περιμένεις να ενημερώσεις ότι δε θα έρθεις» σε εργαζόμενους που έκαναν το βήμα και δήλωσαν απεργία....
Τώρα χρειάζεται να σπάσουμε το φόβο, την μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.
Φαίνεται πως οι εργοδότες μας ξέρουν καλά :χωρίς εμάς, χωρίς τη δική μας δουλειά δεν υπάρχουν κέρδη, τα μαγαζιά δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους! Γι’ αυτό το χτύπημα της απεργίας είναι πάγια απαίτηση τόσο των διαφόρων εκπροσώπων του κεφαλαίου (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ κλπ) όσο και της ΕΕ. Γι’ αυτό βιάζεται η κυβέρνηση να κάνει το «καλό παιδί» και να ψηφίσει το χτύπημα στην απεργία μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα που θα μειώσουν συντάξεις, κοινωνικές παροχές, με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Οι εργοδότες μας πιστεύουν ότι μας έχουν στο χέρι! Πιστεύουν πως μια ζωή θα δεχόμαστε τα χτυπήματα στα δικαιώματά μας, πως τρώμε το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης».
Εμείς τους απαντάμε: την ανάπτυξή τους την είδαμε! Το 2012 η εταιρεία προχώρησε σε μειώσεις μισθών με την απειλή της πώλησης, της απώλειας θέσεων εργασίας. Από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει τεράστια μείωση του αριθμού των εργαζομένων σε σχέση με τα νέα καταστήματα που έχουν ανοίξει ενώ οι μισθοί μας έχουν παραμένουν άθλιοι.
Έχουμε τη δύναμη να τους αντιμετωπίσουμε! Πρέπει να πάρουμε την απόφαση να οργανωθούμε στο Συνδικάτο και να παλέψουμε για καλύτερους όρους εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς.
Θυμήσου: Μέχρι πρόσφατα ζητούσες άδεια και ο διευθυντής γελούσε. Μέχρι πρόσφατα για να πας τουαλέτα σου έλεγαν «περίμενε την αλλαγή σου». Μέχρι πρόσφατα σχολούσες στις 22.00 και ερχόσουν ξανά στις 6.00 για δουλειά. Μέχρι πρόσφατα το μονό ρεπό μέσα στη βδομάδα ήταν κανόνας, χειμώνα καλοκαίρι. Μέχρι πρόσφατα έκανες διάλειμμα μόνο όταν δεν είχε δουλειά «για να μη φαινόμαστε πολλοί στη βάρδια», ενώ ακόμα σε πολλά πόστα δεν κάνουν διάλειμμα.
Κάποιοι εργαζόμενοι αποφασίσαμε να αντιδράσουμε οργανωμένα μαζί με το Συνδικάτο προκειμένου να αλλάξουν αυτές οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και άλλαξαν προς το καλύτερο.
Σκέψου πόσα μπορούν να αλλάξουν αν και εσύ πάρεις μέρος σε αυτό!
Γι’ αυτό σε καλούμε να παλέψουμε για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας! Τι είναι αυτό; Μια έγγραφη συμφωνία μεταξύ συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών με την οποία καθορίζονται οι όροι εργασίας και ορίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις και των δύο μερών.
Τι περιλαμβάνει; Ρυθμίζει τον ημερήσιο και εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο, που είναι το σημείο αναφοράς των μισθών μας. Καθορίζει την τιμή που πουλάμε οι εργαζόμενοι την εργατική μας δύναμη (μισθός, μεροκάματο) κατά τρόπο συλλογικό και όχι ατομικά όπως επιδιώκουν οι εργοδότες για να έχει τη δυνατότητα να καθορίζει το μισθό μας όπως θέλει.
Μέχρι το 2012, κανένας εργαζόμενος στον επισιτισμό δεν ήταν κάτω από τα 840 ευρώ μικτά και αυτό ήταν υποχρεωτικό για όλα τα επισιτιστικά καταστήματα. Προβλεπόταν να χορηγούνται υποχρεωτικά από όλους τους εργοδότες επιδόματα γάμου, προϋπηρεσίας, εποχικής απασχόλησης, τουριστικής εκπαίδευσης, ανθυγιεινής εργασίας και ταμειακό. Ο εργάσιμος χρόνος για όλους ήταν 8ωρο, 5θήμερο, 40ωρο με δύο συνεχόμενα ρεπό ενώ ήταν υποχρεωτική η χορήγηση διαλείμματος μέσα στο 8ωρο και προβλεπόταν η χορήγηση συγκεκριμένου διαιτολογίου.
Σήμερα στους χώρους του επισιτισμού υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας που είναι απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Όμως δεν είναι υποχρεωτική για όλα τα καταστήματα αφού αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή της να είναι οι εργοδότες μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων. Αποτέλεσμα αυτού είναι η κατάσταση που υπάρχει στα καταστήματα: να δίνουν ό, τι μισθούς θέλουν, εφαρμόζουν ό, τι ωράριο θέλουν, δε δίνουν ρεπό, άδειες, διαλείμματα.
Θέλουν να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο!
Ήρθε, όμως, η ώρα να αναρωτηθούμε όλοι μας:
Μπορούμε να ζήσουμε εμάς και της οικογένειές μας με ένα μισθό 500-600 ευρώ; Την ίδια στιγμή που οι κυβερνήσεις, για λογαριασμό των εργοδοτών, έχουν ψηφίσει μια σειρά από μέτρα που μειώνουν ακόμα περισσότερο το μισθό μας, πχ με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, χωρίς όμως να έχουμε δωρεάν υγεία και περίθαλψη αλλά αντιθέτως πληρώνουμε ακόμα και για τις στοιχειώδεις εξετάσεις. Την ίδια στιγμή που η κάρτα για τη μετακίνησή μας έχει αυξηθεί και αυτή ενώ παράλληλα νέα μέτρα είναι στα σκαριά που θα μας ακολουθούν για τα υπόλοιπα χρόνια.
Μπορούμε να αφήσουμε μια για πάντα το δικαίωμα να περνάμε χρόνο με τους δικούς μας ανθρώπους, το δικαίωμα στις διακοπές και στην ξεκούραση; Να δουλεύουμε 8 και 10 μέρες συνεχόμενα μέχρι να έρθει το ρεπό; Να έχει ο καθένας από εμάς πολλαπλές ειδικότητες και τελικά να «τρέχει και να μη φτάνει»;;
Χρειάζεται, εμείς οι εργαζόμενοι να βάλουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας, να μην είμαστε ευχαριστημένοι επειδή απλά έχουμε δουλειά που μας εξασφαλίζει μισή ζωή!
Ο παραγόμενος πλούτος από εμάς τους εργαζόμενους είναι πολλαπλάσιος από αυτόν των περασμένων δεκαετιών. Κάθε χρόνο ο αριθμός των τουριστών που έρχονται στη χώρα μας αυξάνεται. Παράλληλα, σημαντικά συμβάλει στο επίπεδο της ζωής του ανθρώπου η εξέλιξη των τεχνολογιών και της επιστήμης. Μπορούμε επομένως να μην προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας με βάση τα όσα παράγουμε;
Διεκδικούμε
- Να εφαρμοστεί η κλαδική σύμβαση του επισιτισμού που έχει προκύψει από τον ΟΜΕΔ τώρα (βασικός μισθός ανειδίκευτου εργάτη 680 ευρώ, επαναφέρει την προϋπηρεσία, το ανθυγιεινό επίδομα, το οικογενειακό επίδομα, τις ειδικότητες, το ταμειακό επίδομα)!
- Να καταργηθεί ο μισθολογικός διαχωρισμός στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών.
- Να μη γίνουν απολύσεις αντιθέτως να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις εργαζομένων σε όλα τα πόστα.
- Να δίνονται οι άδειες κανονικά με σχεδιασμό και όχι όποτε «βολεύει» την εταιρεία για να «γλυτώνει» μεροκάματα.
- Να γίνονται τα διαλείμματα επαρκώς σε όλα τα πόστα, να ισχύει το εβδομαδιαίο διαιτολόγιο για τη σίτιση όλου του προσωπικού.
Αυτή τη χρονιά που πέρασε, άλλη μία σεζόν τελείωσε με την εντατικοποίηση να χτυπάει κόκκινο, χωρίς φυσικά να λείπει η γκρίνια λόγω της ακόρεστης δίψας για μεγαλύτερα κέρδη από πλευράς εργοδοσίας, με την καινούργια σεζόν να ετοιμάζεται και τα «προγνωστικά» να λένε ότι θα είναι ακόμα πιο δυνατή με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικά μας δικαιώματα. Ακόμα και τώρα, μέσαστις γιορτές το άγχος ήταν «να εξυπηρετηθούν όλοι» στις ατελείωτες ουρές από ταξιδιώτες που δημιουργούνταν στα καταστήματα που δουλεύουμε χωρίς βέβαια να παίρνουμε ανάσα λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό που υπάρχουν. Τώρα, η δικαιολογία για τις ελλείψεις στα πόστα ήταν οι άδειες που έπρεπε να δοθούν επειδή δεν είχαν δώσει όλο το χρόνο και θα έπρεπε να τις πληρώσουν, το καλοκαίρι η δικαιολογία ήταν ότι δε βρίσκουν προσωπικό και όσοι έρχονται φεύγουν.
Πάντα το δεδομένο είναι ένα : ότι θα βγάλουν από τη μύγα ξύγκι προκειμένου να κερδίσουν περισσότερο, ο κάθε εργαζόμενος θα βγάζει δουλειά για πέντε και όσο αντέξει. Όλοι οι εργαζόμενοι θα κάνουν λίγο από όλα για το καλό της επιχείρησης, για να είμαστε σαν εργαζόμενοι πάντα χρήσιμοι όταν δεν έχει πολύ δουλειά – ο μάγειρας να κάνει λίγη λάντζα, ο λαντζιέρης να έιναι βοηθός μάγειρα, ο ταμίας να φτιάχνει καφέδες, να μαζεύει και κανένα τραπέζι για να φαίνεται ότι «κάνει κάτι» όπως λένε οι προϊστάμενοι βάρδιας.
Να πως η εταιρεία αναπτύσσεται, παίρνει καταστήματα σε όλα τα αεροδρόμια της Ελλάδας, αγοράζει νέα franchise αλλά πουλάει κιόλας σε αεροδρόμια του εξωτερικού, από τον κόπο το δικό μας, από τους άθλιους μισθούς των 500- 600 ευρώ, από την εντατικοποίηση της εργασίας μας, τα κομμένα ρεπό και τις άδειες που δεν παίρνουμε!!!
Συνάδελφοι, μέχρι εδώ!!!
Στις 14 του Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε πανελλαδική πανεργατική απεργία που συμμετείχαν και κάποιοι από εμάς με βασικό αίτημα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Συμβασής με κατώτερο μισθό τα 751 ευρώ, επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων, ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές που θέλει να περάσει η κυβέρνηση που αλυσοδένουν τη λειτουργία των συνδικάτων, εμποδίζουν την προκύρηξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζομένων. Η συνέχεια δόθηκε τη βδομάδα 8-15 Γενάρη με αποκορύφωμα την απεργία στις 12/1 που αποφάσισαν πολλά σωματεία σε όλη την Ελλάδα.
Γνωρίσαμε πολύ έντονα την προσπάθεια για τρομοκράτηση των εργαζομένων από την εργοδοσία με τηλεφωνήματα σε όλο το προσωπικό για το «πως θα έρθεις την ημέρα της απεργίας», «θα σου πληρώσουμε ταξί για να έρθεις», στενή παρακολούθηση από τους κάποιους προϊστάμενους ποιος μιλάει με ποιον και τι λέει, ερωτήσεις του τύπου «γιατί απεργείς και ποια είναι τα αιτήματα» ή «πότε περιμένεις να ενημερώσεις ότι δε θα έρθεις» σε εργαζόμενους που έκαναν το βήμα και δήλωσαν απεργία....
Τώρα χρειάζεται να σπάσουμε το φόβο, την μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.
Φαίνεται πως οι εργοδότες μας ξέρουν καλά :χωρίς εμάς, χωρίς τη δική μας δουλειά δεν υπάρχουν κέρδη, τα μαγαζιά δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους! Γι’ αυτό το χτύπημα της απεργίας είναι πάγια απαίτηση τόσο των διαφόρων εκπροσώπων του κεφαλαίου (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ κλπ) όσο και της ΕΕ. Γι’ αυτό βιάζεται η κυβέρνηση να κάνει το «καλό παιδί» και να ψηφίσει το χτύπημα στην απεργία μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα που θα μειώσουν συντάξεις, κοινωνικές παροχές, με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Οι εργοδότες μας πιστεύουν ότι μας έχουν στο χέρι! Πιστεύουν πως μια ζωή θα δεχόμαστε τα χτυπήματα στα δικαιώματά μας, πως τρώμε το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης».
Εμείς τους απαντάμε: την ανάπτυξή τους την είδαμε! Το 2012 η εταιρεία προχώρησε σε μειώσεις μισθών με την απειλή της πώλησης, της απώλειας θέσεων εργασίας. Από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει τεράστια μείωση του αριθμού των εργαζομένων σε σχέση με τα νέα καταστήματα που έχουν ανοίξει ενώ οι μισθοί μας έχουν παραμένουν άθλιοι.
Έχουμε τη δύναμη να τους αντιμετωπίσουμε! Πρέπει να πάρουμε την απόφαση να οργανωθούμε στο Συνδικάτο και να παλέψουμε για καλύτερους όρους εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς.
Θυμήσου: Μέχρι πρόσφατα ζητούσες άδεια και ο διευθυντής γελούσε. Μέχρι πρόσφατα για να πας τουαλέτα σου έλεγαν «περίμενε την αλλαγή σου». Μέχρι πρόσφατα σχολούσες στις 22.00 και ερχόσουν ξανά στις 6.00 για δουλειά. Μέχρι πρόσφατα το μονό ρεπό μέσα στη βδομάδα ήταν κανόνας, χειμώνα καλοκαίρι. Μέχρι πρόσφατα έκανες διάλειμμα μόνο όταν δεν είχε δουλειά «για να μη φαινόμαστε πολλοί στη βάρδια», ενώ ακόμα σε πολλά πόστα δεν κάνουν διάλειμμα.
Κάποιοι εργαζόμενοι αποφασίσαμε να αντιδράσουμε οργανωμένα μαζί με το Συνδικάτο προκειμένου να αλλάξουν αυτές οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και άλλαξαν προς το καλύτερο.
Σκέψου πόσα μπορούν να αλλάξουν αν και εσύ πάρεις μέρος σε αυτό!
Γι’ αυτό σε καλούμε να παλέψουμε για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας! Τι είναι αυτό; Μια έγγραφη συμφωνία μεταξύ συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών με την οποία καθορίζονται οι όροι εργασίας και ορίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις και των δύο μερών.
Τι περιλαμβάνει; Ρυθμίζει τον ημερήσιο και εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο, που είναι το σημείο αναφοράς των μισθών μας. Καθορίζει την τιμή που πουλάμε οι εργαζόμενοι την εργατική μας δύναμη (μισθός, μεροκάματο) κατά τρόπο συλλογικό και όχι ατομικά όπως επιδιώκουν οι εργοδότες για να έχει τη δυνατότητα να καθορίζει το μισθό μας όπως θέλει.
Μέχρι το 2012, κανένας εργαζόμενος στον επισιτισμό δεν ήταν κάτω από τα 840 ευρώ μικτά και αυτό ήταν υποχρεωτικό για όλα τα επισιτιστικά καταστήματα. Προβλεπόταν να χορηγούνται υποχρεωτικά από όλους τους εργοδότες επιδόματα γάμου, προϋπηρεσίας, εποχικής απασχόλησης, τουριστικής εκπαίδευσης, ανθυγιεινής εργασίας και ταμειακό. Ο εργάσιμος χρόνος για όλους ήταν 8ωρο, 5θήμερο, 40ωρο με δύο συνεχόμενα ρεπό ενώ ήταν υποχρεωτική η χορήγηση διαλείμματος μέσα στο 8ωρο και προβλεπόταν η χορήγηση συγκεκριμένου διαιτολογίου.
Σήμερα στους χώρους του επισιτισμού υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας που είναι απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Όμως δεν είναι υποχρεωτική για όλα τα καταστήματα αφού αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή της να είναι οι εργοδότες μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων. Αποτέλεσμα αυτού είναι η κατάσταση που υπάρχει στα καταστήματα: να δίνουν ό, τι μισθούς θέλουν, εφαρμόζουν ό, τι ωράριο θέλουν, δε δίνουν ρεπό, άδειες, διαλείμματα.
Θέλουν να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο!
Ήρθε, όμως, η ώρα να αναρωτηθούμε όλοι μας:
Μπορούμε να ζήσουμε εμάς και της οικογένειές μας με ένα μισθό 500-600 ευρώ; Την ίδια στιγμή που οι κυβερνήσεις, για λογαριασμό των εργοδοτών, έχουν ψηφίσει μια σειρά από μέτρα που μειώνουν ακόμα περισσότερο το μισθό μας, πχ με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, χωρίς όμως να έχουμε δωρεάν υγεία και περίθαλψη αλλά αντιθέτως πληρώνουμε ακόμα και για τις στοιχειώδεις εξετάσεις. Την ίδια στιγμή που η κάρτα για τη μετακίνησή μας έχει αυξηθεί και αυτή ενώ παράλληλα νέα μέτρα είναι στα σκαριά που θα μας ακολουθούν για τα υπόλοιπα χρόνια.
Μπορούμε να αφήσουμε μια για πάντα το δικαίωμα να περνάμε χρόνο με τους δικούς μας ανθρώπους, το δικαίωμα στις διακοπές και στην ξεκούραση; Να δουλεύουμε 8 και 10 μέρες συνεχόμενα μέχρι να έρθει το ρεπό; Να έχει ο καθένας από εμάς πολλαπλές ειδικότητες και τελικά να «τρέχει και να μη φτάνει»;;
Χρειάζεται, εμείς οι εργαζόμενοι να βάλουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας, να μην είμαστε ευχαριστημένοι επειδή απλά έχουμε δουλειά που μας εξασφαλίζει μισή ζωή!
Ο παραγόμενος πλούτος από εμάς τους εργαζόμενους είναι πολλαπλάσιος από αυτόν των περασμένων δεκαετιών. Κάθε χρόνο ο αριθμός των τουριστών που έρχονται στη χώρα μας αυξάνεται. Παράλληλα, σημαντικά συμβάλει στο επίπεδο της ζωής του ανθρώπου η εξέλιξη των τεχνολογιών και της επιστήμης. Μπορούμε επομένως να μην προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας με βάση τα όσα παράγουμε;
Διεκδικούμε
- Να εφαρμοστεί η κλαδική σύμβαση του επισιτισμού που έχει προκύψει από τον ΟΜΕΔ τώρα (βασικός μισθός ανειδίκευτου εργάτη 680 ευρώ, επαναφέρει την προϋπηρεσία, το ανθυγιεινό επίδομα, το οικογενειακό επίδομα, τις ειδικότητες, το ταμειακό επίδομα)!
- Να καταργηθεί ο μισθολογικός διαχωρισμός στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών.
- Να μη γίνουν απολύσεις αντιθέτως να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις εργαζομένων σε όλα τα πόστα.
- Να δίνονται οι άδειες κανονικά με σχεδιασμό και όχι όποτε «βολεύει» την εταιρεία για να «γλυτώνει» μεροκάματα.
- Να γίνονται τα διαλείμματα επαρκώς σε όλα τα πόστα, να ισχύει το εβδομαδιαίο διαιτολόγιο για τη σίτιση όλου του προσωπικού.