Το Σωματείο μας αποφάσισε τον περασμένο Μάρτη, μαζί με δεκάδες άλλα
σωματεία του κλάδου από όλη τη χώρα, να κάνει πράξη την απόφαση των εργαζομένων
και να καταθέσει στην εταιρεία σχέδιο
συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Μια σύμβαση που να διασφαλίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι στη Σελέκτ Σέρβις θα αμειβόμαστε
σύμφωνα με την ειδικότητά μας, με ωράριο και ρεπό που να μας επιτρέπεινα ξεκουραζόμαστε
και να έχουμε ελεύθερο χρόνο, με μισθούς και επιδόματα που να μας επιτρέπουν να
ζούμε.
Η εταιρεία ανταποκρίθηκε τον Απρίλη
ορίζοντας μια πρώτη συνάντησηγια να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, αλλά μετά
από αυτήν απέφυγε οποιαδήποτε συζήτηση.
Πέρασαν πολλοί μήνες, κατά τους
οποίους η εταιρεία κορόιδευε τους
εκπρόσωπους του σωματείου, ζητώντας συνεχώς παρατάσεις για την
πραγματοποίηση επόμενης συνάντησης για να ξεκινήσουν στην ουσία οι
διαπραγματεύσεις, άλλοτε προβάλλοντας ως δικαιολογία τις ανειλημμένες
υποχρεώσεις του δικηγόρου, άλλοτε το δύσκολο πρόγραμμα των εκπροσώπων της
επιχείρησης κι άλλοτε εφαρμόζοντας απόλυτη σιωπή.
Φτάσαμε στον Οκτώβρη, εφτά μήνες
μετά, για να υποχρεωθούν να έρθουν σε συνάντηση μαζί μας μετά την προσφυγή μας
στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
Και εκεί όμως δεν ξεκαθάρισαν τη θέση
τους παρά μόνο μετά από δύο επιπλέον μήνες εκδηλώνοντας
την πραγματική τους πρόθεση (αρχές Δεκέμβρη), να μην υπογράψουν καμιά συλλογική
σύμβαση εργασίας, ακόμη κι αν αυτή δεν προέβλεπε κάποια αύξηση στους μισθούς
μας!
Αρνήθηκαν να βάλουμε
όλες τις ειδικότητες που μέχρι τώρα δεν προβλέπονται από τη συλλογική σύμβαση
των επισιτιστικών καταστημάτων που είναι υποχρεωτική και αναφέρονται στην
πραγματική εργασία των εργαζομένων.
Αρνήθηκαν να χορηγήσουν στους εργαζόμενους το κόστος της μηνιαίας κάρτας
απεριορίστων διαδρομών.
Αρνήθηκαν να συζητήσουν οποιαδήποτε από τα αιτήματα των εκπροσώπων του
σωματείου, που
αποτελούν αιτήματα των εργαζομένων της επιχείρησης. Ακόμα και όσα ισχυρίζονται ότι τηρούν, ως προς τα ρεπό, την ανάπαυση
μεταξύ των βαρδιών.
Αρνήθηκαν τα πάντα, ενώ κορόιδευαν για 8 ολόκληρους μήνες. Την ίδια περίοδο, ολοκληρώθηκαν οι ανακαινίσεις, άνοιξαν τα νέα μαγαζιά
τους όπως όπως, με ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων.
Ο σκοπός τους προφανής:
Να περάσει το καλοκαίρι, να μας στύψουν στην κυριολεξία, να συγκεντρώσουν
τα υπέρογκα κέρδη τους από τη δική μας δουλειά.
Ο λόγος για τον οποίο κάναμε υπομονή
και εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο που δίνουν οι νόμοι για τις συλλογικές
διαπραγματεύσεις, είναι γιατί πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι πρέπει οι
εργαζόμενοι στη Σελέκτ να εργάζονται και να αμείβονται με συγκροτημένα
δικαιώματα και μισθούς που να μας επιτρέπουν να ζούμε.
Η αδιαλλαξία της επιχείρησης, αλλά κυρίως η συμπεριφορά τους μέσω των εκπροσώπων της αποκαλύπτει
πραγματικά ποια είναι και τι θέλει για το επόμενο διάστημα.
Η απαξίωση και η προσβλητική στάση τους απέναντι στο σωματείο, όπως και σε όλους και όλες έχουν
ζητήσει ατομικά μεγαλύτερο μισθό, επιβεβαιώνει
πώς βλέπει και τους εργαζόμενους: αναλώσιμους, μηχανές παραγωγής κερδών και
“μην τον είδατε τον Παναγή”!!
Το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου
έχει ήδη κοινοποιήσει στους εργαζόμενους την πρόταση της Μεσολαβήτριας για συλλογική
σύμβαση εργασίας και θα φροντίσει να φτάσει σε όλους. Πρόκειται για πρόταση που
αν και δεν καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων, δείχνει πόσο ανάλγητη είναι η
εργοδοσία: Δεν υποχωρούν ούτε για
ελάχιστα ψίχουλα, δεν υπογράφουν απολύτως τίποτε.
Μετά από αυτή την εξέλιξη και μετά από 8 μήνες κοροϊδίας δεν μας μένει
άλλη λύση από το να απευθυνθούμε σε όλους τους συναδέλφους και να ζητήσουμε να
πάρουμε δραστικές αποφάσεις για πολύμορφες κινητοποιήσεις, προκειμένου να
αναγκάσουμε την επιχείρηση να αλλάξει ρότα.
Να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις με πρόταση πάνω σε
συλλογική σύμβαση που να καλύπτει το σύνολο των εργαζομένων.
Η υπόθεση των μισθών και των δικαιωμάτων μας είναι στα χέρια
των ίδιων των εργαζομένων!
Καλούμε σε Γενική Συνέλευση όλους τους εργαζόμενους την Πέμπτη 5 Γενάρη στις
11.30 στον 3ο όροφο του αεροδρομίου, δίπλα από το εστιατόριο
Γευσήνους. Όλοι και όλες έχουν το δικαίωμα να γίνουν μέλη του σωματείου ακόμα
και εκείνη την ώρα, έχουν το δικαίωμα λόγου για να πάρουμε αποφάσεις που αφορούν
τη ζωή μας. Έχει έρθει η στιγμή να ενωθούμε όλοι και όλες οι εργαζόμενοι, να
δοκιμάσουμε τη δύναμη που βρίσκεται στην οργάνωση, στον αγώνα, στη διεκδίκηση.